Ik wil … gehoorzamen

Ik wil opstaan, voortgaan

Je kent het vast wel; ziek en beroerd lig je op bed. Het houdt niet over. Dan val je in slaap. Als je wakker wordt, voel je je verfrist. Je denkt nu weer de hele wereld aan te kunnen en je wilt opstaan. Als je op de rand van je bed zit, merk je dat je daar de energie niet voor hebt tenzij je je volledige aandacht daarop richt. Je staat op, omdat het zo’n voldoening geeft, blij, glimlachend. Na een paar krachtige passen breekt het je weer op.

Zeven jaar geleden stortte ik in. Ik was niet depressief, alleen uitgeput. Mijn huisarts vroeg mij: “Wat heb je nodig?” Aanvankelijk wist ik dat niet. Na verloop van tijd besefte ik dat ik enkel rust nodig had en vervolgens herkenning voor mijn beleving van de werkelijkheid.
Sindsdien ben ik een hele weg gegaan. Dankzij de trainingen in The Work en Geweldloze Communicatie heb ik meer bewustzijn ontwikkeld omtrent mijn beleving van de werkelijkheid en staat deze in een voortdurend alles vernieuwend licht. In de werking van dit geheel vind ik ondersteuning voor de weg die ik ga.

Horen, luisteren

In mijn op weg zijn heb ik veelvuldig rustpauzes ingelast om kracht op te doen, waardoor ik blijmoedig voort ben gegaan. Ik heb niet alleen trainingen gevolgd, maar ben ze ook gaan geven. Dit deed ik op een wijze waarbij ik zoveel mogelijk rekening hield met mijn conditie. Mijn lijf is echter signalen af blijven geven dat het niet over hield. En deze zomer is mijn gemoed op gaan spelen. Ik kan het signaal niet wegwerken, alleen maar geweldloos omarmen.
Als ik luister hoor ik de roep om rust, inkeer en stilte en daaronder ervaar ik de glimlach van vertrouwen op een spoor te zijn beland dat mij eigen is. In The Work en Geweldloze Communicatie heb ik een vorm gevonden die mij brengt bij een dieper verstaan en mij mijn eigenheid doet leven. Aangezien de rust die ik mij tot nu toe heb gegund niet tot voldoende herstel heeft geleid, vraagt het om een verdergaande beslissing. Daarom leg ik mijn activiteiten van het aanbieden van trainingen voor een jaar stil. 2014 wordt voor mij een sabbatjaar. …[tekst verwijderd]

Gedachten

Een tijd lang heb ik gedacht dat wanneer ik voortga met het delen van hetgeen wat mij na aan het hart ligt, ik vanzelf meer draagkracht ontwikkel. Het blijkt niet zo te zijn.
Zowel The Work als Geweldloze Communicatie leiden mij binnen in de ervaring van de werkelijkheid als levende grond van bestaan waaraan ik gehoor wil geven. In mijn ogen is het een misvatting te denken de werkelijkheid te kunnen manipuleren of onder controle te krijgen. Ik kan enkel mijn gedachten erover onderzoeken op hun werking. Dan ben ik liefdevol aanwezig bij wat zich aan me voordoet, waardoor ik nieuwe perspectieven ontdek en bereid ben zo nodig los te laten.

Met The Work ontmasker ik mijn gedachtepatronen die mijn werkelijkheid toedekken en dankzij Geweldloze Communicatie leer ik mijn behoeften te herkennen en erkennen. Dit is geen mentaal gebeuren, maar een dynamisch proces van mij steeds diepgaander toevertrouwen aan de levensstroom; in termen van Geweldloze Communicatie is dat de ‘behoefte’ en in het kader van The Work wil ik Katie citeren: ‘Just follow the simple directions.’

Gehoorzamen

Langzaam pelt zich af hetgeen ik in het leven waar wil maken. Door voeling te krijgen met het leven zelf, verdiept zich de gehoorzin. The Work en Geweldloze Communicatie hebben handen en voeten gegeven aan mijn spirituele levenshouding, waardoor het betekenis voor mij heeft in de concreetheid van alledag, in de relatie van mens tot mens, in mijn ontmoeting met alle dingen. Dit leidt niet perse tot succes in alles wat ik mij voorneem. Het schenkt mij voldoening over de wijze waarop ik open ga voor wat zich aandient. Gaandeweg ontwikkelt zich een mens die gehoor geeft aan wat oprecht geleefd wil worden, een mens die als mens tevoorschijn komt. Deze mens legt zich nu te ruste en gunt zich een sabbatjaar.

NUWEJAARSVERS

Om te beleef en ook te loof wil ek
die voelhorings van ironie laat dwaal
oor dit wat was, wat is, wat moet gebeur.
Ek wil nagaan hoe grondig welslae faal,
ek wil die lang mislukking en die pyn
deurtas om dan ten spyte van die skyn
‘n oormaat van tegoed te konstateer.
Aan geen ontnugtering wil ek my onttrek,
van selferbarming wil ek afstand doen,
bo skuld en onskuld wil ek my verhef
om liefde met alleenwees te versoen,
ek wil hul onontwarbaarheid besef.
Wellusoorblyfsels wil ek nie bewus
in bloed en in verbeeldingskronkels blus
maar sonder skaamte en sonder skaamteloosheid
die vryheid van ons doen en late pleit.
Tussen die welkome en ongewenste
wil ek die onbevangenheid verdeel
van ‘n blommenman wat in één advertensie
grafkranse en bruidsboekette aanbeveel

en weet hoe breekbaar elke ek wil is.

Gedicht: Elisabeth Eybers
(Zuid Afrikaans)

(De afbeeldingen zijn van internet gekopieerd. De bron kan ik niet meer traceren. Mocht je deze vinden, dan ben ik graag hierover geïnformeerd.)