Hoe het verleden doorwerkt
Met een blik van nieuwsgierigheid struinen wij – Anja en Christeljohn, beiden Dukenburgers – door de wijken van Nijmegen. We zijn er niet op uit om de mooie paden te bewandelen, maar om ons te verwonderen over wat we op ons pad ontdekken.
Opnieuw trekken we naar het Noorden van Nijmegen, dit keer de wijk Oosterhout. Op de Griftdijk stappen we bij de halte Terracottastraat uit de bus. Onze expeditie voert ons eerst naar het Romeins verleden van deze streek. We ontdekken het in de straatnamen en op verschillende plekken doet de huizenbouw ons aan een Romeins castellum denken. Ook de andere kant van de Griftdijk, Grote Boel*, is een knipoog naar het verleden, maar dan naar het oude boerenland met zijn (heren)boerderijen. Het is prille nieuwbouw. Hoewel in de schrijversbuurt citaten op de gevels staan, moet het verhaal van deze woonwijk nog op gang komen. We zijn verrast als we aan de rand van de wijk een drukbezet terras aantreffen. In een gigantische “schuur” met veel glas zit een hypermodern restaurant.
Bij de zoen en zoef van een basisschool ontmoeten we een beduusd jongetje. Met een snik in zijn stem: ‘Ik ging naar de wc en nu is iedereen in de gymzaal. Ik kan niet meer meedoen.’
‘Zullen we samen eens gaan kijken?’ We lopen gedrieën naar de overkant van de straat. Christeljohn belt aan. Prompt verschijnt de juf. Opgelucht verwelkomt ze hem.
Dit voorval brengt een persoonlijk verleden in herinnering. Anja weet nog heel goed hoe zij als kind alleen op het schoolplein achterbleef.
Over het algemeen is het nogal stil in de wijk. Hier en daar een 30er, hooguit 50er, verder zijn het vooral spelende kinderen die wat leven brengen. Een demente kat laat zich maar al te graag door hen aaien. Zijn bazin uit haar bezorgdheid, bang dat hij verdwaalt.
Evenals Dukenburg is Oosterhout een slaapwijk.
Maar in veel opzichten is dit stadsdeel het tegenovergestelde van Dukenburg. Geen echte hoogbouw te bekennen, evenmin zwerfafval. Zeer gevarieerde en kleurrijke architectuur en tot de verbeelding sprekende straatnamen.
Verleden weerklinkt
In woning en woord
Wie maakt hier nu historie?
Het vergelijken roept bij ons gesprekken op over de invloed van de tijdgeest op stadsontwikkeling. En het doet ons verlangen naar de groene oases van onze eigen wijk, want alles is echt niet beter aan de andere kant van het kanaal of de Waal. We besluiten al wandelend het Dukenburgs groen aaneen te rijgen. Met als resultaat een wandelroute die ook in twee rondes van 12 en 7 km te lopen is. Bij de uitwerking van de beschrijving ontdekken we dat anderen al broodkruimels hebben gestrooid op de paden en wegen. Maar dat mag de pret niet drukken, want ieder heeft zo haar eigen kijk en maakt andere keuzes. Dus ook al ben je bekend met andere routebeschrijvingen, deze wandeling kan je weer een nieuwe beleving van Dukenburg geven.
Routebeschrijving te downloaden
* Oeps, onder de noemer Oosterhout hebben we niets vermoedend een stuk van Ressen gelopen, de nieuwbouwbuurt Grote Boel. Zie vervolg Ressen.
Tekst: Anja Strik en Christeljohn Roothans
Foto’s: Anja Strik
