Hoezo moet je hier zijn? – 1
Met een blik van nieuwsgierigheid struinen wij – Anja en Christeljohn, beiden Dukenburgers – door de wijken van Nijmegen. We zijn er niet op uit om de mooie paden te bewandelen, maar om ons te verwonderen over wat we op ons pad ontdekken.
Inmiddels hebben we al in 33 wijken onze voetstappen gezet. Het Haven- en Industrieterrein en bedrijventerrein Bijsterhuizen zijn nog niet afgevinkt. ‘Ja, die moeten ook.’
En wat blijkt? Christeljohn: ‘Nooit gedacht dat hier zoveel te genieten valt.’
Vooraan in de Ambachtsweg en aan de Energieweg zijn het niets onthullende doch kernachtige, pakkende zinnen die de illusie wekken dat je hier moet zijn.
Samen voor uw maximale resultaat
Vraag onze klanten waarom!
Buiten zit bij ons van binnen
Niemand kan Niks
Maar dit bijzondere bord spreekt voor zich. Terwijl we ernaar staan te kijken, komt de manager van de zaak naar buiten. ‘Is er iets?’
‘Wat een léuke afbeelding!’
‘Zelf ontworpen’, en ze nodigt ons uit op koffie en thee. Als we vertrekken is zij enthousiast over ons wandelproject en weten wij meer over scootmobielen.
Wil deze lieflijke graffiti iets overbrengen waar wij geen weet van hebben? We zijn afgeweken van de Ambachtsweg en volgen het paadje aan het kanaal achter de industrieterreinen. Waar het doodloopt biedt het uitzicht op de silo’s aan de haven. Hoe mooi de achterkant van de stad is.
Aan de Energieweg komen we een vreemd woord tegen dat we wél snappen, Yuverta. We herkennen in de naam van deze MBO-school begrippen als you, juveniel (jeugdig), vert (groen); toekomst voor de jeugd en de aarde. De grote onderwijstuin nodigt uit om nog een keer in het groene seizoen te bezoeken.
Industrieweg, Scheepvaartweg, Handelsweg, Nijverheidsweg, straatnamen die helemaal kloppen met wat zich hier afspeelt.
Monsterlijke machines als transformers wachten hun kans af om in de aanval te gaan.
Vrachtwagens beladen met metaalschroot rijden af en aan. Even later spotten we er een bij de onttakelde kolencentrale. Via een verrassend stukje Walk of Wisdom vanaf de Weurtse sluis naar de Oversteek komen we daar vlak langs.
Als we de volgende keer op het bedrijventerrein Bijsterhuizen wandelen, beseffen we pas echt hoe in het haven- en industriegebied de zichtbare en hoorbare reuring de toon zette. In de relatieve rust van Bijsterhuizen zijn wíj degenen die opvallen. Geen wonder dat daar in grote letters een oproep wordt gedaan voor woest aantrekkelijk personeel voor een woest aantrekkelijk bedrijf.
We kijken naar binnen in een kale loods van Rouwservice. Tegen de achterwand staan kisten gestapeld. Een man en een vrouw, stemmig gekleed, richten zich meteen vragend tot ons. ‘Hier loopt anders nooit iemand.’
De vrouw achter de ontvangstbalie bij DHL is met stomheid geslagen als Anja vraagt of ze hier naar de wc mag. ‘We struinen door de wijken van Nijmegen en ook dan moet je weleens.’ De receptioniste blikt naar haar collega in de hal. Dan blijkt dat we eerder gespot zijn. Hij zegt, ‘Ja, ze struinen. Ik heb jullie al zien staan met de kaart.’ We krijgen koffie en thee.
Ze vertelt wat DHL nog meer doet dan pakjes bezorgen aan particulieren. Deze vestiging heeft als kerntaak opslag en distributie van medicijnen.
Vanaf het bedrijventerrein lopen we door een voetgangerssluisje en belanden tussen de weilanden, met aan de rechterkant een zonnepanelenakker. De Broekstraat brengt ons aan de andere kant van de A73.
Via een mooi stukje groen van het rondje Lindenholt komen we thuis.
Tekst: Anja Strik en Christeljohn Roothans
Foto’s: Anja Strik
